دیکتاتوری کوچیک

*دیکتاتوری های کوچیک

آقای ایکس،دوست و برادر عزیز ما،نشسته بود پای تلویزیون و مثل میر غضب سریال "زن بابا " رو نگاه می کرد و زیر لب فحش هایی  می داد که همه گی  به کش منتهی می شد!آخرین تخمه ی توی کاسه ی آجیلش رو شکوند و داد زد:دنیا داره بازی بارسلونا-ارسنال رو نگاه می کنه،ما باید بشینیم عشوه شتریه ماهی خانوم و سوری خانوم رو واسه اُ شتر خانی رو نگا کنیم (هنوز به سیروس گرجستانی می گه اشترخانی) این صدا و سیمایی ها رو باید گرفت از.... دار زد! به آقای ایکس می گم: مگه چند درصد بیننده های شبکه سه یا کلا تلویزیون تو تمام کشور ،در این لحظه دوست دارند به جای این سریال آبکی ،فوتبال نگاه کنن؟ قطعا تعدادشون  از بیننده های سریال کمتره ! تو ذهنم  تصور می کنم آقای ایکس رئیس سازمان شده!وبعد دست ان در کاران !شبکه ی سه رو به خاطرپخش غیر مستقیم فوتبال ،از...دار زده!

خیلی از ماها ،مثل آقای ایکس ،به ظاهر به دموکراسی اعتقاد داریم ولی ته دل مون یه مینی دیکتاتوری وجود داره که وقتی می بینه خواسته هاش برخلاف میل اکثریته ، دوست داره اکثریت رو از فلان جا به دار بکشه.خیلی ها رو می شناسم که اگر قدرت دست شون بود،از هیتلر و صدام هم خطرناک تر می شدندو خداوند به خوبی خر را شناخت که شاخ را از او دریغ کرد.

*نظم ِگمشده

توی دوران تحصیلم به ندرت پیش میومد که بیست بگیرم،تنها بیست ثابت کارنامه ام،نمره ی انضباطم بود و اونم هیچ وقت نفهمیدم چرا بهم بیست می دادن .من نه ادم منظمی بودم،نه حتی بلد بودم خود کلمه ی انضباط رو درست بنویسم (محال بود تو دیکته ای که کلمه ی انضباط توش بود بیست بشم .الانم مطمئن نیستم درست نوشتم یا نه )با وجود این پیشینه خیلی دلم می خواد اینجا رو یه نظمی بدم تا از این پریشونی در بیاد .توی وبلاگ هایی که این روزها دنبال می کنم نظم و ترتیب وبلاگ روزگار عقیم رو خیلی دوست دارم که نمای کوچیکی از نظم و ترتیب ِ سبک  ِ خود  ِ هومنه . ایشالا خداوند در سال جدید یک همت مضاعفی نصیب ما بکنه که بعد از بیست و پنج سال یک نظمی وارد این زندگی بکنیم