به سنت شنبه های گذشته باز هم مینویسم
اما از نه از سر امید و نه از سر ناچاری
مینویسم که بعدها که از این روزهای سیاه گذشتم
یادم بمونه که چقدر از مردن میترسیدم
تا همیشه یادم باشه همین زندگی زشت بد بدترکیب
وقتی به مرگ نزدیک میشه پر میشه از چیزهای دوست داشتنی
و این عکس رو میذارم تا یادم بمونه هیچ جیز تو دنیا غیر ممکن نیست!!
