۱۳۹۵ فروردین ۳۱, سه‌شنبه

بدون تیتر


راستش را بخواهید ،خیلی از خبر فوت "مهرداد اولادی " شوکه نشدم. 
حتی به دروغ  یا راست بودنش هم شک نکردم 
من تعلق به نسلی دارم که سوپراستار هایش  با زندگی میانه خوبی ندارند 
سیروش قایقران شاید اولین چهره ی مطرحی بود که در عمر سی و چند ساله من 
داستان زندگی اش را  در جوانی به پایان رساند . من کودک تر از ان بودم که 
بفهمم مرگ یک انسان سی و هفت ساله یعنی چه .
سالها بعد زلزله بم پیش آمد و وداع تلخ با ایرج بسطامی،
ناصر عبدالهی ِ خواننده و مرگ عجیب و پر ابهامش
مرتضی پاشایی وتسلیمش در مقابل غول وحشتناک سرطان
هادی نوروزی بود و...
و حالا مهرداد اولادی.
بچه که بودم فکر میکردم ادمها باید پیر شوند که بمیرند
اما گذر زمان نشانمان که بدون پیر شدن هم میشود مرد!

۱۳۹۵ فروردین ۱۸, چهارشنبه

the end


آدم ها با امید زنده اند . با امید به تحقق ارزوهاشون
روزی که ارزویی نداشته باشی بعیده بتونی با امید
زندگیت رو ادامه بدی
میخوام بگم امید و ارزو برای انسان ها مقدس و مهم هستند
وقتی به ارزوت نمی رسی طبیعتا خیلی ناراحت میشی
ولی وقتی ببینی کس دیگری به ارزوی تو رسیده بیشتر
ناراحت میشی. انگار که ببینی دزد جلوی چشمات خونه تون رو
خالی میکنه