همین چیزای کوچیک ،همین خریت های ساده
همین شرط های احمقانه ای که من و شما از سر تنبلی
قبول می کنیم و زیر بارش می ریم
پس فردا میشن عرف های جامعه
که هیچ منطقی هم پشتش نیست و همه مجبورن قبولش کنن
مثل همین چیزایی که الان عرف جامعه شده و با هیچ پاک کنی
نمیشه پاکش کرد
نشستم و نگاش می کنم . نگاش می کنم و هیچی نمی گم
نه تنها هیچی نمی گم ،که به هیچی هم فکر نمی کنم
فقط یه سری خاطره و حرف و کلمه از جلو چشمام رد می شن
که روزگاری ساعت ها ذهنم رو درگیر خودشون کردند
نگاش می کنم . ایمیلی رو که از طرف شرکت میهن نیک اومده
ایمیلی که می گه بیست و پنج روز فرصت داری
تا دامنه ی دسخط دات کام رو تمدید کنی
اگر تمایل داری بهتره زود تر این کار رو انجام بدی .
راستی آخرین باری که وبلاگم رو به روز کردم کی بود؟؟
آخرین باری که هوس نوشتن به سرم زد چی؟؟
ایمیل رو می بندم و به ذهن خالی از حرف خودم بر می گردم
سعی می کنم که با ماجرا فیلترینگ بلاگر و سخت شدن ماجرا
خودمو راضی کنم که ادامه دان این ماجرا احمقانه اس ...
به سرم می زنه که برم چن تا از پست های قدیمیم رو بخونم
برم ببینم اصلا این وبلاگه هنوز سر جاش هست یا نه؟؟
و طبق معمول لذت ِ مرور گذشته همه تصمیم هامو عوض می کنه !
*
و امرو"ز دسخط ِ" من دو ساله شد . تولدت مبارک رفیق!
