اتوبوس

یادش بخیر  قدیم ها که سوار اتوبوس میشدی

(اونم نه اتوبوس های امروزی،اتوبوس ها دو طبقه)

به جای پول نقد و کارت الکترونیکی 

بلیت های کاغذی ای رو میدادیم که تعدا زیادش رو با قیمت 

خیلی کمی خریده بودیم . معمولا هم یکی از بلیت ها استفاده میشد

و الباقی گم میشد!

بعضی ها هم بودند که سوار می شدند و بلیت نداشتند ،

از مردم قرض میکردنو تحویل اقای راننده می دادند

 . بیشتر وقتها هم مردم پول بایت ها رو از هم نمیگرفتند

الان ولی نه دیگه اتوبوس دو طبقه ای هست 

و نه چیزی به اسم بلیت اتوبوس شهری وجود داره .

 اگر کسی هم پول کرایه اتوبوس رو نداشته باشه کمتر کسی پیدا میشه که

حاضر باشه همشهری خودشو رو یک سفر رایگان مهمون کنه!

خداحافظ رفیق

اینستا گرام ،تلگرام ،توییتر و غیره
از آتش نشانهایی حکایت دارند که به حکم وظیفه
تن به خطر داده اند و از دل اتش گذاشته اند
مردمی شدیم که به راحتی به این فکر میکنیم که میشود
برای شغلی حقوق گرفت و در لحظه ی انجام وظیفه
برای حفظ مصلحت زندگی خویش بی تفاوت بود و به
وظیفه عمل نکرد .
آتش نشان شهید نیازی به شمع روشن کرده و دلسوزی
 تقدیر و تشکر ما ندارد . آن که باید بیش از این ها ارجش نهاده شود
مردیست که این شغل را برای کسب درامد و گذران عمر خویش انتخاب میکند!