(اونم نه اتوبوس های امروزی،اتوبوس ها دو طبقه)
به جای پول نقد و کارت الکترونیکی
بلیت های کاغذی ای رو میدادیم که تعدا زیادش رو با قیمت
خیلی کمی خریده بودیم . معمولا هم یکی از بلیت ها استفاده میشد
و الباقی گم میشد!
بعضی ها هم بودند که سوار می شدند و بلیت نداشتند ،
از مردم قرض میکردنو تحویل اقای راننده می دادند
. بیشتر وقتها هم مردم پول بایت ها رو از هم نمیگرفتند
الان ولی نه دیگه اتوبوس دو طبقه ای هست
و نه چیزی به اسم بلیت اتوبوس شهری وجود داره .
اگر کسی هم پول کرایه اتوبوس رو نداشته باشه کمتر کسی پیدا میشه که
حاضر باشه همشهری خودشو رو یک سفر رایگان مهمون کنه!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
حالا تو بگو