فقط اینجاست که....

اینجا جاییه  که برای شعر نوشتنت
اگر روزبه بمانی باشی باید بشی بهروز بمانی!
اگر نیلوفر لاری پور باشی باید بشی نوش آفرین لاری پور
اگر مونا برزویی باشی،باید بشی سارا برزویی
یعنی باید قید هویت و اسم رسم و آنچه که سالها صدا می شدی رو بزنی!
خب!تو همچین جایی،که گاهی وقتا هویت ادما هم سر جاش نیس
عجیب نیست که دانشجوی فوق لیسانس معماری منشی گری کنه
لیسانس مدیریتش ،حسابداری کنه
اونی که کشاورزی خونده بره تو داروخانه کار کنه
اونی که کامپیوتر خونده،با لباس پلیس تو میدون فردوسی بهت سلام کنه
اونی که با معدل نوزده،لیسانس فرانسه گرفته ، تو یه موسسه خیریه کار کنه
اونی که متالورژی یا  صنایع خونده خدمات کامپوتری کاری کنه
صنایع نفتیه دم گاراژ بایسته 
سخت افزاریه ،بره دنبال عکاسی
و تو این وضعیت ،طبیعیه که افرادی ،مثل همین اقای فلسفی 
که تو سید خندان فلافل و سمبوسه می فروشه
ادعا کنند که مدرک فوق لیسانس شون رو گذاشتن خونه 
اومدن فلافل و سمبوسه ی بهداشتی(!) درست می کنند
و با دستای مجهز به دستکشش ،ضمن خاروندن سر و پا و اینجا و اونجاشون
از مدرک فوق لیسانسی که حالا براش  بی ارزش شده حرف بزنه
اینجا جاییه که برای  جلب اعتماد هم باید دروغ بگی
اینجا جاییه که هیچی سر جاش نیست