ما!من و اون

تو ماشینش نشستم ،صدای ضبط ماشنش رو کم کرده
  آروم و شمرده داره حرف می زنه
از اتفاقای بد زندگیش می گه و از دلتنگی هاش
و من به این فکر می کنم که این داره چقدر شبیه من زندگی می کنه

 زور می زنم بهش بفهمونم که بعضی از کاراش
با این که حس خوبی بهش می ده
آینده ی خوبی واسش نداره ...و در عین حال
افسوس می خورم که چرا چند سال پیش ،
کسی پیدا نشد که این حرف ها رو به من بزنه
فایده ای نداره!مثل خودمه!تو باور حرف های دیگران مشکل داره
از ماشینش پیاده می شم ....بیشتر فکر می کنم!
یادم میاد که آدمای زیادی زور زدن 
تا همین عادتای منو از سرم بندازن! 
من با باور حرف های دیگران مشکل داشتم
و ما همه داریم زندگی می کنیم 
تا اشتباه های همدیگه رو تجربه کنیم