اصلاح ناپذیر !

ادمایی که تو رویا زندگی می کنن همیشه از زندگی شون شاکی هستند. چون تمام لحظات بیداری رو تو دنیایی سیر می کنن که شاید بهشتی که خداوند تو همه ی ادیانش وعده داده هم به اون زیبایی نباشه. نوزده سالم بود که تو مجموعه ای کارم شروع کردم که به جز منشی ِ پنجاه و چند ساله اش که شاید به خاطر سنش دست رویای این دنیا کشیده بود همیشه سر گرم کتاب دعاش بود ،همه گی رویا پرداز های بزرگی بودند و حرف از روزهایی می زدند که شاید دیدنش تو خواب هم غیر قابل باور بود . چند وقت پیش،یکی از اونها رو بطور اتفاقی نزدیکای خونمون دیدم.هفت سال از آخرین دیدارمون می گذشت و طبیعی بود که هر دومون دنبال تغییرات احتمالی ِ ناشی از گذر هفت ساله ی زمان باشیم . ظاهرش بیش تز از هفت سال تییر کرده بود اما  افکار و رویاهاش تو همون هفت سال پیش متوقف شده بود! فقط نسبت به موقعیت و حوادث این روزها ،حرف هاش تغییر کرده بود.
توقع زیادیه که یه ادم تو گذر زمان عوض بشه. آدما به ندرت عوض می شن. گذشت زمان؛همون افکار رو بزرگ تر می کنه ولی عوض نمی کنه!مثل یک نهال پرتقال ،که با گذشت زمان به  درخت پرتقال تبدیل میشه!و هیچ گذر زمانی اونو به درخت زیتون تبدیل نمی کنه!!