عکس

طرح : بهناز فروردین

1
 کافیه یه روز تو خونه بیکار باشی و از سر بی حوصله گی 
بری سراغ آلبوم عکس هات و به تماشای خاطرات روزای نچندان دور 
و نزدیک زندگیت !
آدمایی که برای همیشه رفتند،ادمایی که هستند و نمی بینی شون
ادمایی که هنوز هستند ....به تماشای خاطراتت که می شینی
دلت برای همه کس و همه جا تنگ می شه
دوست داری زمان برگرده عقب و دوباره برگردی به اون لحظه
اما،تلخ ترین  ترین قانون زندگی  اینه که
هیچ لحظه ای ،هیچ وقت،دیگه تکرار نمی شه
یادمه، چند سال پیش،یکی از اقوام نزدیک من از یک جای دور 
با خاطره ی یک عکس خانوادگی ،اومده بود به ایران
عکسی از یک مهمونی خانوادگی که تقریبا همه ی فامیل توش بودند
می گفت می خوام بعد از سی سال،همین آدما رو کنار هم جمع کنم
تا دوباره همین عکس رو تکرار کنیم. 
خبر نداشت که در این سی سال ،خیلی ها با هم قطع رابطه کردند 
خیلی ها به رحمت خدا رفتند،خیلی ها مهاجرت کردند....
هنوزم وقتی جلوی دوربین می ایسته می گه
ده سال دیگه به شما می گم این عکس یعنی چی!
2
لا به لای عکسای قدیمیم،یه عکس دسته جمعی می بینم
یه کافی شاپ ،حوالی میرداماد
با خودم می گم،نوشتن اسم این آدما کنار هم ،هم
نشدنیه!چه برسه به کنار هم قرار دادنشون
قانون تلخیه!قانون 
3
شب تولد امین آقا بود و طبق معمول تو کافه دور هم جمع بودیم
قرار شد عمو ،مثل همیشه تبریکش رو کلیشه ای نکنه !
فکر کنم ،چایی اون شب بدجوری همه مون رو گرفته بود!
همه مون همون حرفی رو زدیم که عمو زد!
همه می خواستیم بگیم،امیدواریم بازم همین جمع
سال دیگه کنار هم باشیم ،همه مون از پارسال و اتفاقاش بیزار بودیم
همه مون از تکرار نشدن لحظه های خوب مون،می ترسیدیم