به خدا که فکر میکنم نا خواسته یاد دوستی می افتم که می گفت:
خوش به حال اونایی که به خدا اعتفاد دارن چون وقتی گیر می افتن
یکی وجود داره که ازش کمک بخوان!
حرفش جالب بود اگرچه هنوزم فکر میکنم اونم ته دلش به خدا اعتقاد داشت
حتی اونی که عمیقا و قلبا به خدا اعتقاد نداره
هم وقتی یک اتفاقا بد براش می افته ناخواسته یاد خدا می افته
چون ما ادما همیشه وقت مشکلات دوست داریم یه نفر وجود داشته باشه
که همه چی رو بندازیم گردنش و با عصبانیت ازش بپرسیم
چرا این کارو با من کردی؟!
و این وسط چه کسی بهتر از خدا!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
حالا تو بگو