تولدت مبارک رئیس!

+
توی عکسای قدیمی همه چیز خنده دار به نظر میاد .
و بیشتر از هرچیز، قیافه آدمهای توی عکس
انگار که گذشت زمان همه چیز رو تغییر داده باشه
بهتر کرده باشه ،کامل تر . پخته تر خوش تیپ تر
. به گذشته نگاه عاقل اندر سفیه می ندازیم و می گیم:
یادش بخیر . در حالی که شاید همون روزی که جلوی
دوربین ایستاده بودیم هم مثل امروز فکر می کردیم
 که نسبت به قبل بهتر شدیم ،کامل تر پخته تر و خوش تیپ تر...
چیزی که توی سر ادما می گذره -به نظر من - هیچ وقت تغییر نمی کنه
فقط پا به پای سن اونا  بزرگ میشه و به شکل دیگه ای در میاد!
نمونه اش خود من که  هفت سال وخورده ایست وبلاگ می نویسم و 
حالا دارم حرفهای قدیمی خودم رو به شکل دیگه ای تکرار می کنم!
و همچنان به وبلاگ نویسی ادامه می دم و ادامه نیز خواهم داد . 

+
امشب تولد وبلاگ منه.دسخط. وبلاگی که مدتهاست مرتب به روز
نمیشه وخوانند ه ای هم به اون صورت نداره ولی همچنان
به اصرار من به حیاتش یا به قول عزیزیبه زندگی "نباتیش" 
ادامه می ده . خیلی وقتا به احمقانه بودنِ این همه اصرار به
نوشتنم فکر می کنم و براش دلیلی هم پیدا نمی کنم
همونطور که برای ننوشتنش دلیلی پیدا نمی کنم. ادمهای تنبل
معمولا تصمیمی می گیرند که کمترین تغییر رو لازم داشته باشه
نوشتن رو ادامه می دم....
+
فیلم خوبی این هفته ندیدم و به جاش از تماشای تئاتر دایی وانیا
اثر چخوف به کارگردانی اکبر زنجان پور لذت بردم
 بالاخره "زیر افتاب خوش خیال عصر" نوشته جیران گاهان
خوندم و ناراحتم که چرا زودتر نخونده بودمش 
موسیقی این هفته تصنیف دود عود ساخته پرویز مشکاتیان و 
اجرای محمدرضا شجریان میباشد

محمدرضا شجریان-دود عود