وقتی خبر مرگ اقای شاعر منتشر شد
همه مون فلاشبک زدیم به اخرین خاطره ای که از اون
در ذهن مون باقی مانده بود
اقای شاعری که نه شخصیت تو دل برویی داشت
و نه تیپ و قیافه و هیکلی که دخترهای جوان
جذب زیباییش بشن و برای یک عکس یادگاری
سر و دست بشکنن
و نه اون قدر معروف که بخوای با یک عکس یادگاری و یا یک کتاب امضا شده اش
بشه به دیگران فخر فروخت
وقتی مرد مه شبکه های اجتماعی پر شد از عکس و شعرهای اون
و اشک و اندوه برای فقدانش
شاید اگر همین توجه های کوتاه و البته زود گذر در زمان حیات اون بهش میشد
زندگیش مسیر دیگری رو طی میکرد
به هرحال تو این دنیا بعضی چیزا کمی عجیب و غریب به نظر میاد
اینکه اگر تیپ و قیافه بهتری داشته باشی
حتی اگر نویسنده بدی باشی میتونی یک بی استعداد موفق باشی
و اگر نداشته باشی،برای دیدن و شناخته شاید باید تا پس از مرگت منتظر بمونی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
حالا تو بگو